نقش علوم انسانی در توسعه عرفی‌گرایی

هدف از این مطالعه بررسی ریشه‌های عرفی‌گرایی در روش‌شناسی علم و کشف برخی موانع تحول در علوم انسانی است. مفروضات تحقیق شامل: یک. درهم‌آمیختگی علم و ارزش، دو. انتقال منطق و ارزش‌های علوم طبیعی به علوم انسانی، سه. تبادلات ارزشی میان جامعه و علم، چهار. ضرورت پیگیری تحولات ارزشی جامعه ایران در پروژه‌های علوم انسانی و پنج. نقش روش‌شناسی در بازتولید مبانی فلسفی علم است. روش این تحقیق توصیفی ـ تحلیلی است و نتایج تحقیق نشان می‌دهد: یک. میان عرفی‌گرایی با تقلیل‌گرایی همبستگی وجود دارد. دو. عرفی‌گرایی در علم و به‌کمک علم استمرار پیدا می‌کند. سه. برخی اصول روش‌شناسی با نظارت بر تحقیقات علمی در شکل‌گیری روابط علم و دین مداخله می‌کنند و چهار: مدل‌های تبیین علّی و مرجعیت سیستم و مفهوم مکانیسم به تداوم عرفی‌گرایی در علم کمک می‌کند. رهیافت‌های تحقیق و روش‌ها یا تکنیک‌هایی که در علوم انسانی به‌کار گرفته می‌شود از عوامل توسعه عرفی‌گرایی هستند.